"Ik heb twee levens gevonden in de vuilbak. Een mens mag niet in andermans spullen snuisteren. Dat zijn uw zaken niet. Sorry daarvoor. Maar het is goed bedoeld. Het is om hen het verhaal te geven waarop ik vind dat zij recht hebben."[1]

Hoe wordt de voorstelling aangekondigd?

Ik maakte kennis met “Dora G.” en Greet Jacobs, de vrouw die het leven van Dora G. in een nieuw jasje stopte, via de site van HETPALEIS. De voorstelling werd uiteraard ook aangekondigd door affiches en werd warm onthaald in de pers[2].

Ken je het theatergezelschap? Welke reputatie geniet het? Wie is de regisseur?

Ik leerde Greet Jacobs kennen dankzij haar voorstelling “Dora G.”. Hoewel Jacobs een eigen collectief heeft, Brut genaamd, is dit stuk een monoloog. Jacobs werkte “Dora G.” immers uit naar aanleiding van haar afstuderen aan het Rits in Brussel (2013).

Het feit dat Jacobs’ voorstelling al een aantal keer hernomen is, wijst er zeker en vast op dat ze talent heeft. Ook het feit dat zij, samen met twee studiegenoten van het Rits, de debuutprijs kreeg op het ITS-festival in Amsterdam voor het stuk “Metamorphosen” toont aan dat Jacobs goed op weg is.

Wat is de titel van het stuk? Wat betekent die? Wat zegt die over de thematiek?

Het stuk draagt de titel “Dora G.”, omdat Dora de spilfiguur is in Jacobs’ monoloog. Dora’s leven wordt gekenmerkt door een hoop verdriet en slechts een beetje vreugde. Men mag dus aannemen dat de titel verwijst naar het genre “drama”.

Welk soort drama is het?

“Dora G.” is een combinatie van twee soorten drama’s. Enerzijds is “rampspoed” duidelijk aanwezig: Dora is getekend door de Jodenvervolging ten tijde van de tweede wereldoorlog. Anderzijds komt ook “wroeging” duidelijk naar voren: Dora betreurt haar eigen leven.

Mikt de opvoering op een specifieke doelgroep?

De opvoering is toegankelijk voor alle 15-plussers die een beetje Frans verstaan en mikt dus niet in het bijzonder op een specifieke doelgroep.

Waar gaat het stuk over? Moet je die thematiek zelf achterhalen of wordt de boodschap expliciet verwoord?

Jacobs brengt met “Dora G.” een theatraal, bijna documentair verhaal van een man en een vrouw die elkaar pas op latere leeftijd ontmoeten, gereconstrueerd aan de hand van spullen die ze vond. Beiden verloren zij hun ouders in de concentratiekampen. Zowel David als Dora proberen dit verleden een plaats te geven. Al lijkt het “verwerken” vaak eerder op “verhullen”, want hoe zij ook hun best doen: ze zijn allebei getekend voor het leven. Liefde met een grote “L” lijkt voor hen, en voor Dora in het bijzonder, eerder een geforceerde opgave dan een speling van het lot te zijn…

Jacobs vertelt het verhaal van David en Dora zoals zij het reconstrueerde. Zij haalt daarbij regelmatig citaten aan uit Dora’s dagboek die heel duidelijk illustreren hoe zij haar leven organiseerde en hoe zij zich daarbij voelde. De boodschap wordt dus niet meteen expliciet onthuld, maar aan het einde van Jacobs’ monoloog is de boodschap duidelijk.

Welk hoofdconflict wordt uitgewerkt? Tussen wie speelt dat conflict zich af?

Jacobs werkt in haar monoloog het conflict uit tussen een kwetsbaar individu en haar geweten: Dora en haar verleden. Getekend door de Jodenvervolging in het algemeen en de dood van haar ouders in het bijzonder lijkt Dora niet in staat lief te hebben. De leegte die dit onvermogen met zich meebrengt, gaat steeds zwaarder wegen op haar leven, maar ook op de levens van de mensen die haar proberen lief te hebben. Dora blijkt een moeilijk bereikbare en complexe dame te zijn.

 

Eigen waardering

Ik had Jacobs nooit eerder aan het werk gezien en gaf haar bij aanvang van de voorstelling dan ook het voordeel van de twijfel. Nu, na afloop, zeg ik met veel overtuiging dat ze – naar mijn menig – een sterk debuut maakte.

Ik vind monologen altijd een delicate zaak. Voor mij kan men er slechts twee kanten mee uit. Ofwel ben ik na de eerste minuut geboeid ofwel kijk ik meteen uit naar het einde. In Jacobs geval was ik gelukkig meteen mee. De luchtigheid waarmee zij een beladen verhaal bracht, intrigeerde mij immers.

Ook de inkleding van Jacobs verhaal sprak mij aan. Niet enkel haar teksten, maar ook haar attributen spraken boekdelen. Bovendien vond ik de afwisseling tussen Nederlands en Frans verfrissend.

Wat mij betreft verdient Jacobs een dikke pluim voor de manier waarop ze, ondanks haar nieuwsgierigheid, andermans verhaal op een respectvolle manier bracht. Ik wens haar dan ook een “rijke”, succesvolle carrière toe. 

Laura - 23 december 2015